"Bu ülkede eleştirel düşünce yok" diyordu, bir gazeteci beyefendi ekranda... Bilmiyor muydu acaba, bu ülkenin kahvehanelerinde devlet kurulup, devlet yıkılır; başbakan ve bakanlara, hatta futbol takımı hocalarına taktikler verilir. Çocuk anne ve babasını, anne babalar çocuklarını, eşler birbirini sürekli eleştirir. Sokakta yürüyenler bile yollara döşenen parke taşlar hakkında keser, biçer. Bu ülke, her zaman, her yerde, her konuda eleştireldir. Sadece ama sadece bir şeyi eleştirmekten kaçar: O şey de kendisidir.
Ha, bu arada dilimizde kendini eleştirmek anlamına gelen "özeleştiri" kelimesi de mevcuttur. Ama ancak bu cümlede ifade edildiği gibi kullanılır:
"İnsan bir özeleştiri yapar, be kardeşim!"
Eh! Eleştiriyi kendi mecrasına sokmaya çalışırken bile başkasını eleştirmeyi bir yöntem olarak kullanırsan, şikayet ettiğin şeyi ancak yüceltirsin.
Eh! Eleştiriyi kendi mecrasına sokmaya çalışırken bile başkasını eleştirmeyi bir yöntem olarak kullanırsan, şikayet ettiğin şeyi ancak yüceltirsin.
Kızıldereli'ler bile bu işi daha iyi yapmışlar. Ne dediklerine bir bakalım!
" Komşun hakkında hüküm vermeden önce, iki ay onun mokasenleriyle yürü!
" Komşun hakkında hüküm vermeden önce, iki ay onun mokasenleriyle yürü!
Bu da benim kullandığım yönteme bir özeleştiri olsun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder